AB’nin Siber Güvenlik Politikaları: Dijital Çağın Güvenlik Stratejileri

AB’nin Siber Güvenlik Politikaları: Dijital Çağın Güvenlik Stratejileri
Avrupa Birliği (AB), dijitalleşme ve küreselleşmenin hız kazanmasıyla birlikte siber güvenlik alanında önemli politikalar geliştirmiştir. Bu bağlamda, AB’nin siber güvenlik alanındaki ilk somut adımı, 2013 yılında yayımlanan “AB Siber Güvenlik Stratejisi” ile atılmıştır. Ancak, bu sürecin temelleri 1980’lerin ortalarına kadar uzanmaktadır.



AB’nin Siber Güvenlik Politikalarının Gelişimi:
Avrupa Komisyonu, 1985 yılında “Tek Pazar İnisiyatifi” ile dijital güvenlik konularına eğilmeye başladı (European Commission, 1985). 1994’te yayımlanan Bangemann Raporu, siber güvenliği bilgi toplumu ve ekonomik büyümenin ayrılmaz bir parçası olarak tanımladı (European Commission, 1994).

AB, 1994 yılından itibaren ağ güvenliği ve veri koruması gibi konulara odaklanarak ilk düzenlemelerini hayata geçirdi. 1995’te kabul edilen Veri Koruma Direktifi, bireylerin kişisel verilerini koruma amacı taşıyordu (European Parliament and the Council, 1995). 2001’de Avrupa Ağ ve Bilgi Güvenliği Ajansı (ENISA) kuruldu ve AB, siber güvenliği düzenleyen çerçeveyi oluşturma konusunda önemli adımlar attı (Commission of the European Communities, 2001).

2013 Siber Güvenlik Stratejisi ve Sonrası:
AB’nin 2013 Siber Güvenlik Stratejisi, Birliğin siber güvenlik konusunda daha kapsamlı ve koordineli hareket etmesi gerektiğini ortaya koydu (European Commission, 2013). 2015’te açıklanan “Güvenlik Üzerine Avrupa Gündemi” ve “Dijital Tek Pazar” stratejileri, AB’nin dijital altyapısının güvenliğini artırmayı ve üye ülkeler arasında iş birliğini derinleştirmeyi amaçladı (European Commission, 2015).

2016 yılında kabul edilen Ağ ve Bilgi Güvenliği Direktifi (NIS Direktifi), AB’nin ilk kapsamlı siber güvenlik yasası oldu. 2019’da yürürlüğe giren AB Siber Güvenlik Yasası, ENISA’nın yetkilerini genişletti ve siber güvenlik standartlarını güçlendirdi (European Commission, 2017).

NIS 2 Direktifi: Yeni Dönem Başlıyor
2020’de kabul edilen NIS 2 Direktifi, siber güvenlik politikalarının en güncel ve kapsamlı versiyonudur. Bu yeni direktif, daha geniş sektörleri kapsayarak siber güvenlik gerekliliklerini artırmış ve şirketlerin siber risklere karşı daha dirençli olmasını sağlamayı amaçlamıştır (Official Journal of the European Union, 2022).



Sonuç:
Avrupa Birliği, dijitalleşmenin hızlanmasıyla ortaya çıkan tehditlere karşı kapsamlı siber güvenlik politikaları oluşturmuş ve bu alandaki iş birliklerini güçlendirmiştir. Özellikle NIS 2 Direktifi ve AB Siber Güvenlik Yasası, Birliğin siber güvenliğe verdiği önemin bir göstergesidir.



Günümüzde, siber güvenlik yalnızca teknik bir konu olmaktan çıkmış, AB’nin stratejik ve jeopolitik önceliklerinden biri haline gelmiştir. Dijital dünyada güvenliği sağlamak, ekonomik büyümeyi korumak ve Avrupa’nın küresel arenadaki konumunu güçlendirmek adına AB, geleceğe yönelik güçlü politikalar üretmeye devam etmektedir.



Kaynakça

• Akbaş, A. (2022). Avrupa Birliği Siber Güvenlik Politikaları.

• European Commission. (2013). Cybersecurity Strategy of the European Union: An Open, Safe and Secure Cyberspace.

• European Commission. (2015). The European Agenda on Security ve Digital Single Market Strategy.

• Official Journal of the European Union. (2005). Council Framework Decision on Attacks against Information Systems.

• Official Journal of the European Union. (2006). Strategy for a Secure Information Society.

• Official Journal of the European Union. (2022). NIS 2 Directive.

• European Union. (2006). Güvenli Bilgi Toplumu İçin Strateji Belgesi.

• European Commission. (1994). Bangemann Report: An Action Plan for the Information Society in Europe.

• European Commission. (2016). NIS Directive on Security of Network and Information Systems.

• Commission of the European Communities. (1996). İnternetin Yasal Olmayan ve Zararlı İçeriğine İlişkin Belge